நினைவுநாள் ஸ்தோத்திர கூட்டம் அவசியமா?
மரித்து போன ஒருவருக்கு நினைவு நாள் கொண்டாடுவது, சில மதங்களில் இருக்கும் பாரம்பரியங்கள், இதற்கு பல காரணங்களை முன்னோர்களின் பெயரை சொல்லி அவர்கள் கடைபிடித்து வருகின்றனர்.
இது மெல்ல மெல்ல கிறிஸ்தவத்திலும் உட்புக ஆரம்பித்து, 16ம் நாள், முதலாம்
ஆண்டு, இரண்டாம் ஆண்டு என்று, அதற்கும்
ஜெப கூட்டங்கள் நடத்தப்பட ஆரம்பித்தது.
ஆனால் பெந்தெகொஸ்தே சபைகள், சுயாதீன சபைகளில் இதற்கு எதிர்ப்புகள் எழும்பின,
ஆகையால் சில சபைகளில் மட்டும் மரித்தவர்களுக்கு ஜெப கூட்டங்கள் நடத்தப்படுவது
இல்லை.
சரியான முறைமைகள் தானா?
இக்கால
ஆராதனை முறைமைகள் எதைபார்த்து செய்யப்படுகிறது, இதற்கு முன்மாதிரி
யார்? பரவசபட வைக்க வேண்டும், வாலிபர்கள்
கவர்ந்திழுக்கப்பட வேண்டும் , ஆராதனைகள் உற்சாகமாக இருக்க வேண்டும் என்று, ஆராதனை விழாக்கள்,
ஆராதனை பெருவிழாக்கள் பெருகிவருகிறது,
ஆராதனை
நடத்தும் ஆராதனை வீரர்கள் கையில் பைபிள் எடுத்துக்கொள்கிறார்களோ இல்லையோ, ஆனால் மேடையில் ஏறும் போதே கைக்குட்டையை கையில் எடுத்து கொள்கிறார்கள். அதுமட்டுமல்ல
ஆராதனைவேளையில் கைக்குட்டையை எடுத்து எல்லோரையும் சுற்றச்சொல்லுவதும்,நல்லா டான்ஸ் ஆட சொல்வதும், தற்கால நவீன
முறையாகிவிட்டது, இதைக்கேட்டவுடன் உடனே வாலிபர்கள்,
முதியவர்கள் என்று பாகுபடில்லாமல், எல்லோரும் கைக்குட்டையை
எடுத்து சுற்றுகிறார்கள், ஆடுகிறார்கள்,
அது
மட்டுமல்ல,